Bed, Bad, Brood, een krankzinnig Haags compromis?

bron Omroep West

Vorige week werd door het Kabinet een nieuwe regeling voorgesteld rond de noodopvang van uitgeprocedeerde asielzoekers, meestal aangeduid met de term "bed-bad-brood".  Een nieuwe regeling die door D66-leider Alexander Pechtold werd bestempeld als een 'krankzinnig Haags compromis' en een 'Haagse werkelijkheid'.

Ook veel lokale politici gaven vanuit hun jarenlange praktijkervaring een negatief oordeel. De Amsterdamse D66-afdeling stelde: "Al die jaren ervaring leren ons, dat als we deze mensen allereerst een dak en begeleiding bieden, er in veel gevallen alsnog sprake is van doorstroming: van een toekomst in Nederland mèt papieren, of een vrijwillige terugkeer naar het land van herkomst."

Het is duidelijk dat een complex probleem als de internationale vluchtelingenproblematiek zich niet "eventjes" op lokaal niveau laat oplossen. Een echte eindoplossing, als die in een wereld van mondiale ongelijkheid en onveiligheid al bestaat, kan uitsluitend volgen uit een reeks van op elkaar aansluitende ontwikkelingen en maatregelen op internationaal, nationaal èn lokaal niveau.
 
In de tussentijd is er de noodzaak om medemensen die daar echt behoefte aan hebben (de Belgen hebben daar een sterkere uitdrukking voor: "nood aan hebben") van minimale (nood)hulp te voorzien: voedsel plus een plek om te slapen en zich te verzorgen. En steun bij het zelf werken aan een persoonlijke eindoplossing: begeleiding dus. Zo'n tussenoplossing volgt uit algemene regels van medemenselijkheid, die al dan niet formeel zijn vastgelegd in het internationaal recht zoals de  Universele Verklaring van de Rechten van de Mens.

Wat is de situatie in Delft? Daar blijken twee personen, na daarvoor aangemeld te zijn via een maatschappelijke organisatie, door de gemeente toegelaten tot de reguliere noodopvang. Een niveau van hulpverlening vergelijkbaar met "bed, bad, brood en begeleiding". Wat D66-Delft betreft is deze Delftse praktijk een evenwichtige die voortzetting verdient. Tenminste tot het eindoordeel van de Raad van State bekend is over de door het Kabinet beoogde nieuwe aanpak. Dat oordeel wordt volgende maand verwacht.

"Een ieder heeft recht op een levensstandaard, die hoog genoeg is voor de gezondheid en het welzijn van zichzelf en zijn gezin, waaronder inbegrepen voeding, kleding, huisvesting en geneeskundige verzorging en de noodzakelijke sociale diensten, alsmede het recht op voorziening in geval van werkloosheid, ziekte, invaliditeit, overlijden van de echtgenoot, ouderdom of een ander gemis aan bestaansmiddelen, ontstaan ten gevolge van omstandigheden onafhankelijk van zijn wil."  Artikel 25 lid 1 van de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens.

Deze blog verscheen eerder op de website van D66 Delft 
_____________________________________________________________________________
PS: Lees hier de bijdrage die Alexander Pechtold op 30 april 2015 leverde aan het bbb-debat in de Tweede Kamer.